Ne günlere kaldık Allah’ım…
Patili dostlarımızı bu dünyada istemiyor insanlar.
Nedir bu zulüm, nedir bu vicdansızlık?
Hak, hukuk, adalet nerede?
Türkiye’nin dört bir yanında canlarımızı topluyorlar.
Sokaklarda çocuklarımıza yer bırakmadılar,
Barınaklar, umut yuvası değil, ölüm kampı oldu.
O kapılardan giren canlar, bir daha geri dönmüyor.
Gönüllüleri içeri almıyorlar, göremiyoruz gerçekleri.
Peşine düşmezsen, takibini yapmazsan,
Sessizce kaybolup gidiyorlar o kapkaranlık hücrelerde.
Depremlerle, ekonomik krizlerle sarsılan bir ülkede,
İnsanın bile yaşam mücadelesi vermekte zorlandığı bu topraklarda,
Maalesef ki hayvanların kaderi hepten unutuluyor.
Bir yanda sokakta çaresiz kalanlar,
Bir yanda belediyelerin göz yumduğu katliamlar.
Gebze’de torbalara canlı canlı konulan 45 köpeğin acı çığlıkları,
Sessiz gecelere karıştı, vicdanlarda derin yaralar açtı.
Sokaklarımızda eskiden koşturan dostlarımız,
Şimdi korkuyla barınak duvarlarının ardında.
Rahat bıraksınlar çocuklarımızı, yaşasınlar özgürce!
Hayvanların da yaşam hakkı var bu dünyada.
Karanlık günlerde, insanlık adına umut ışığı olmalıyız.
